Do Bł. Siostry Bernardyny

Tajemnica I

Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

Maryja zlękła się, słysząc pozdrowienie Anioła i zdumiewającą zapowiedź narodzin Jezusa. Ale uwierzyła Bogu i przyjęła Dar otwartym sercem. Bł. Bernardyna postanawiała sobie: „Wszystko przyjmować z rąk Bożych spokojnie i z największą chęcią, dlatego, że to Bóg daje”.

Jak postępuję w sytuacjach, które mnie zaskakują? Czy ufam Bogu?

Tajemnica II

Nawiedzenie św. Elżbiety

Matka Najświętsza rozmawia ze św. Elżbietą o wielkich sprawach Bożych. Człowiek pragnie dzielić radość serca z kimś, kto go zrozumie. Bł. Bernardyna cieszyła się, idąc do Zgromadzenia, że będzie mogła rozmawiać o Bogu: „Miłość Boża to cel naszego życia i dążeń naszych, to pokarm naszych dusz. O! jak jesteśmy szczęśliwe, że mamy ciągłą swobodę i możemy wznosić się ku Panu Bogu; możemy swobodnie mówić o Nim wspólnie; nie musimy się krępować. Myśli, słowa, dążności, zapatrywania głośno płyną ku Bogu, bo wszyscy tam dążymy”.

O czym najchętniej rozmawiam?

Tajemnica III

Narodzenie Pana Jezusa w stajence betlejemskiej

Jezus stał się człowiekiem, posłuszny woli Ojca. Bł. Bernardyna często kontemplowała Jezusowe posłuszeństwo: „Uleciał w łono Dziewicy Maryi i mieszkał w ciasnym schronieniu, naśladując nas, a potem ile łez, ile bólu, pracy, poruszeń, to wszystko miłość i posłuszeństwo Swemu Ojcu Niebieskiemu. Stajenka, żłóbek, Egipt, życie ukryte, nauki, modlitwa, praca, wypoczynek – a potem męka, krzyż – wszystko to wola Ojca Niebieskiego; Jezus słuchał. Ogromnie lubię spoglądać na Jezusa, jak biegł malutki i swoją najświętszą nóżkę postawił na sianku. To cud posłuszeństwa”.

Czy szukam woli Pana Boga? Czy jestem jej posłuszny?

Tajemnica IV

Ofiarowanie Dzieciątka Jezus w świątyni

Matka Najświętsza pamiętała, że Jezus nie jest Jej „własnością”. Ofiarowując Dzieciątko w świątyni wyznawała publicznie, że należy Ono do Boga. Bł. Bernardyna stale ćwiczyła tę zdolność, by przyjmować wszystko od Boga jako dar i z wdzięcznością zwracać się do Dawcy daru. Postanawiała sobie mocno: „Co dostanę od Boga, czy dar wielki czy mały, dziękować Mu, przyjmować z chęcią, nie tęsknić za czym innym – ale się wznosić zawsze ponad wszystkie dary do Dawcy ich, Boga”.

Jak okazuję wdzięczność Panu Bogu?

Tajemnica V

Znalezienie Pana Jezusa w świątyni

Maryja zgubiła Jezusa, a raczej szukała Go nie tam, gdzie On był. Jeszcze nie w pełni rozumiała, że Jej Dziecko musi być „w sprawach Ojca”. Nigdy jednak nie zgubiła Go przez grzech. Święci boją się grzechu, boją się utraty Jezusa bardziej niż czegokolwiek innego. Bł. Bernardyna prosiła gorąco: „Mój słodki Panie Jezu, proszę Cię, zachowaj mnie od pychy, bo się jej boję straszliwie i od wszystkich grzechów, daj raczej śmierć, niżbym Cię kiedykolwiek obrazić miała”.

Poproszę Jezusa: „Nie daj mi nigdy odłączyć się od Ciebie”.

Tajemnica I

Chrzest Pana Jezusa w Jordanie

Pan Jezus w swej pokorze przyjął chrzest, wstąpił w wody Jordanu, w których zanurzali się ludzie szukający nawrócenia. Wychodząc z rzeki usłyszał zapewnienie Ojca, że jest Jego umiłowanym Synem. „Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje” (Jk 4, 6; 15, 5). S. Bernardyna notuje: „Ogromnie się czuję upokorzoną i widzę, że Bóg i tylko sam Bóg działa we mnie. O, jakżeż ja Go kocham; chwilami świętość Jego napełnia świat cały, ja to poznaję. Jak mi mój słodki Stwórca chce łask udzielić, to najpierw daje mi żal za grzechy i chęć żeby być dobrą, upokarza, zalewa duszę i daje jej poznanie, że On sam nią włada”.

Czy potrafię wykorzystać do dobrego drobne upokorzenia, które mnie spotykają? Czy potrafi ę je wykorzystać do tego, by być bliżej Boga?

Tajemnica II

Pan Jezus objawia się uczniom na weselu w Kanie

Nowożeńcy stanęli bezradni, w tej chwili nic już nie mogli zrobić, by zapobiec upokarzającemu brakowi weselnego wina. Maryja dostrzega ich zatroskanie, i spieszy do Jezusa. On jeden może pomóc. Siostra Bernardyna często uciekała się do pośrednictwa Maryi. „A Matka Najświętsza! Ani słowa mówić, ani modlić się, gdzie Jej nie ma”. Błogosławiona modli się z prostotą dziecka, przedstawia Jej swoje troski – „Matko, ach Matko moja, Tyś moją nadzieją, ufnością i przystanią wśród bólów i łez”.

Jak się modlę do Matki Bożej? Czy pamiętam o Jej poleceniu: Zróbcie wszystko, cokolwiek Jezus wam powie?

Tajemnica III

Jezus głosi nadejście Królestwa i wzywa do pokuty

Jezus wędrował z uczniami, głosząc nadejście Królestwa. To nie było łatwe. Całe życie Jezus pracował i trudził się jak każdy prosty człowiek, który zarabia na swe utrzymanie. Teraz mówi o potrzebie nawrócenia, opowiada o dobroci swego Ojca, lituje się nad głodnymi, uzdrawia chorych, spieszy do umierających. Bł. Bernardyna pragnie korzystać z dobrodziejstwa, jakim było całe ziemskie życie Jezusa. Pisze: „Jego prace, cierpienia, łzy, niech nas uświęcą, abyśmy przeszły przez ten świat czyniąc wszystkim dobrze i cierpiąc”.

Także pośród codziennych kłopotów, w trudzie pracy czy w cierpieniu, mam czynić wszystkim dobrze – jak Jezus.

Tajemnica IV

Przemienienie na górze Tabor

Chwile „Taboru”, gdy Pan Bóg pozwala dojrzeć coś ze swego piękna... W notatkach Siostry Bernardyny znajdujemy ślady takich chwil: „Umysł biegnie i zwraca się gdzieś, ku czemuś nieznanemu i niepojętemu i zalewa mnie obecność Boska, wielka, wszechmocna, obejmująca wszystko i taka wielka i straszna i słodka, i tak się powiększająca, że zaczyna się w niej gubić wszystko. […] Drżę cała i kocham, i kocham bardzo a bardzo, a Bóg napełnia wszystko, i ja to widzę, jest wielkim i pięknym i tylko Sam i na zawsze”. Podziękuję za wszystkie chwile dobrej modlitwy, podziękuję za wszystkie chwile mojego życia, w których Pan Bóg dał mi odczuć dotknięcie swej łaski.

Tajemnica V

Ustanowienie Eucharystii

Pan Jezus ustanawiając Eucharystię „pozostał z nami, aż do skończenia świata”. Bł. Bernardyna ceni dar tak bliskiej obecności Jezusa, i zachęca: „Pana Jezusa ukrytego w Przenajświętszym Sakramencie Ołtarza pod przymiotami chleba często nawiedzajmy, oddając Mu cześć szczególniejszą. Ten Boski Żebrak pozostał z nami, uwięziony w tak ciasnym i ciemnym mieszkaniu i ciągle woła, czeka i prosi, spragniony naszej miłości. Został, zdaje się dlatego, aby nas pobudzić, zachęcić do wdzięczności za swoją mękę i śmierć. Siedzi biedny Pan Jezus sam. Są przy Nim Aniołowie, ale On nie dla nich tu został. On został dla biednych”.

Jak korzystam z daru Eucharystii?

Tajemnica I

Modlitwa Pana Jezusa w Ogrojcu

Pan Jezus w Ogrojcu poznawał, że Ojciec oczekuje od Niego czegoś bardzo trudnego, przerażającego, wymagającego całkowitej ofiary z siebie. Przyjaźń z Bogiem nie znosi kompromisów. Bł. Bernardyna notuje: „Bóg chce, żebym cała należała do Niego; Bóg chce, żebym wszystko dla Niego robiła; Bóg chce, żebym Nim samym była zajęta; Bóg chce, żebym pełniła Jego upodobanie; Bóg chce, żebym cierpiała dla Niego; Bóg chce, żebym do Niego w życiu i w wieczności całkiem należała.” I kończy słowem zastępującym podpis: „Amen”. To znaczy: tak chcę, niech się tak stanie. Całkowita zgoda nie przychodzi łatwo. „Bojowanie” może trwać długo. Ważne, by nie było zgody na zło, na odejście od Bożej woli. Ważne, by dojrzewać do Jezusowego: „...lecz nie według mojej, ale Twojej woli niech się stanie”.

Tajemnica II

Biczowanie Pana Jezusa

Prorok Izajasz przepowiedział cierpienie Jezusa: „Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie” (Iz 53, 5). Bł. Bernardyna naśladowała Jezusa, ofiarowując cierpienie w intencji innych osób i czyniąc dobrze tym, którzy wobec niej zawinili. Pisała: „Lubię bezinteresowność tak dla Boga, jak dla ludzi. Wiem, żem od Boga to wszystko darmo otrzymała. Lubię cierpieć za drugich, siostrom dobrze czynić, chorym, smutnym. Przebaczać ogromnie lubię – krzywdy i potwarze darowywać. Ogromnie czynić dobrze lubię tym, co mnie krzywdzą”.

Jak postępuję wobec moich winowajców?

Tajemnica III

Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa

Pan Jezus w koronie z ciernia, wyśmiany i oplwany, poraniony, bity. Dla bł. Bernardyny Jezus był prawdziwym Królem, a Jego zbawcze cierpienie budziło wdzięczność, aż do całkowitego daru z siebie: „Tyś Królem mej duszy, a mój cel jedyny podobać Ci się i być Twą palącą się ofiarą”.

Czy pozwalam Jezusowi królować w mym sercu?

Tajemnica IV

Niesienie krzyża

Pan Jezus nakazywał uczniom naśladować Go w dźwiganiu krzyża. Bł. Bernardyna gorąco pragnęła czynić to nie połowicznie, ale z całym ewangelicznym radykalizmem: „Miłość, cierpienie, ofiara, oddać się Panu Bogu na wszystko, ufać Mu bez granic, być ukrytą i zapomnianą, iść za Jezusem od Jego Żłóbka aż do Krzyża”.

Co jest dziś moim krzyżem? Czy jestem gotowy przyjąć go i nieść, by iść śladami Jezusa?

Tajemnica V

Ukrzyżowanie i śmierć Pana Jezusa

„Zgładź moje nieprawości, Któryś oddał mi Swą Najświętszą Krew i życie”, modliła się bł. Bernardyna. Jezus umiera na krzyżu – za nas! Jezus ukochał nas „aż do końca”, a święci pragną odpowiedzieć Mu podobną miłością. Błogosławiona podpisuje akt oddania, ułożony dla niej przez św. Brata Alberta: „Oddaję Panu Jezusowi moją duszę, rozum, serce i wszystko co mam. Ofiaruję się na wszystkie wątpliwości, oschłości wewnętrzne, udręczenia i męki duchowne, na wszystkie upokorzenia i wzgardy, na wszystkie boleści ciała i choroby, a za to nic nie chcę ani teraz, ani po śmierci, ponieważ tak czynię z miłości dla samego Pana Jezusa”.

Co uczynię z miłości do Jezusa?

Tajemnica I

Zmartwychwstanie Pana Jezusa

Pan Jezus zmartwychwstały przychodzi do zalęknionych uczniów, przynosząc im pokój. Bł. Bernardyna pragnie, by ten pokój gościł w albertyńskiej wspólnocie. Pisze do sióstr: „Proszę Pana Jezusa przez przyczynę Matuchny Jego Najświętszej, żeby nam wszystkim i każdej z osobna udzielił Swego świętego pokoju, którym pozdrowił i życzył uczniom po Zmartwychwstaniu Swoim, kiedy im się pokazał. Niech pokój Pana Jezusa napełni serca i dusze Siostrzyczek. Niech miedzy sobą żyją w pokoju Jezusowym”. Poproszę Jezusa o pokój, którego świat dać nie może.

Będę próbować nieść go swoim bliskim.

Tajemnica II

Wniebowstąpienie Pana Jezusa

Pan Jezus wstąpił do nieba w chwale, ale pozostał z nami – aż do skończenia świata. Siostra Bernardyna wierzy, że Jezus będąc u Ojca żyje zarazem w naszych sercach i daje moc miłości, by żyć dla chwały Ojca. Błogosławiona modli się żarliwie: „Jezu, żyjący na prawicy Ojca i w duszach naszych, rozpal w mojej duszy ogień Twej miłości i głód Twej chwały. Daj mi pracować bez odpoczynku, daj mi oglądać Twe upodobania i chwałę wielką we wszystkich Swych dziełach”.

Tajemnica III

Zesłanie Ducha Świętego na Matkę Najświętszą i Apostołów

Duch Święty zstąpił na Maryję i Apostołów. Do dziś żyje i działa w Kościele, przypomina naukę Jezusa i czyni w nas wielkie dzieła. Siostra Bernardyna dobrze rozumiała, że wszelkie dobro, które czynimy, od Niego pochodzi. Pragnie, by Boże dzieło w jej życiu osiągnęło pełnię: „A życie Świętych podoba mi się, cieszę się, że Pan Bóg w nich działa Sam. My chcemy pracować dla Boga, Jego chwała leży nam na sercu i dobro bliźnich – a tu nic i nic zrobić nie można. Ale prośmy, a Bóg zdziała co zechce i kiedy zechce. «W połowie dni naszych nie zabieraj nas Panie». Niech nam pozostanie ta pociecha przy śmierci, że wszystko wypełniło się w nas i przez nas, i Bóg uwielbiony jest”.

Prośmy, by Duch Święty działał w nas i przez nas, dla chwały Bożej i dobra ludzi. Prośmy, by chronił nas od pychy, która w dobrych czynach szuka własnej chwały.

Tajemnica IV

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Pan Jezus wziął swą Matkę do nieba, chce mieć Ją jak najbliżej siebie. Siostra Bernardyna kocha Maryję jak dziecko i nie przestaje rozmawiać z Nią, prosząc we wszystkich potrzebach o Jej wstawiennictwo. Modli się: „O Maryjo, Matko moja. Ty wiesz żem Twe dziecię, że Cię kocham i bez Ciebie żyć nie umiem. O Matko ma, Matko najdroższa, najlepsza, najukochańsza – ratuj, pocieszaj, wspomagaj, nie daj mi upaść nigdy”.

O co dziś najgoręcej pragnę prosić Maryję?

Tajemnica V

Ukoronowanie Najświętszej Maryi Panny w niebie

Jezus otacza swą Matkę chwałą. Maryja troszczy się o Królestwo Boże w naszych sercach. Królestwo miłości przejawia się w tym, że już nie żyjemy dla siebie, ale dla Tego, który za nas umarł i zmartwychwstał (por. 2 Kor 5, 15). O ten dar bł. Siostra Bernardyna prosi Maryję: „Tyś taka słodka, taka kochająca, taka łaskawa, piękna, czysta i niepokalana – błagam Cię Matuchno przez Twe cnoty, miłość i boleść, daj mi żyć dla Jezusa i dla Ciebie wyłącznie”.

Czy żyję dla Jezusa, który umarł za mnie i dla mnie zmartwychwstał?