Miejsca kultu

HISTORIA

Pizuny pod koniec XIX wieku były małą wioską, należącą do parafii Lipsko w dekanacie lubaczowskim. Tu właśnie 05.08.1878 roku urodziła się bł. Bernardyna - Maria jako dziecko Grzegorza i Marii Jabłońskich. Została ochrzczona następnego dnia przez ks. Karola Nowoświęckiego. W kościele parafialnym w Lipsku, gdzie odbył się jej chrzest, przy chrzcielnicy, która zachowała się do dnia dzisiejszego, została umieszczona tablica upamiętniająca ten fakt. W Pizunach przyszła Błogosławiona spędziła dzieciństwo i młodość. Maria każdego roku pielgrzymowała z rodzicami do Horyńca (ok. 24 km) na odpust ku czci św. Antoniego Padewskiego (13 czerwca). Tam w 1896 roku, mając 18 lat, spotkała się ze św. Bratem Albertem i siostrami z Brusna Starego, a następnie wstąpiła do tworzącej się wspólnoty sióstr albertynek.

Nie zachował się dom rodzinny bł. Bernardyny.

DOM MODLITWY

Obecnie Pizuny znajdują się na terenie diecezji zamojsko-lubaczowskiej i należą do parafii pw. Matki Bożej Śnieżnej w Łukawicy. Dla upamiętnienia domu rodzinnego bł. Bernardyny wzniesiono dom modlitwy z dużą kaplicą udostępnioną wiernym. Siostry przebywające w Pizunach poświęcają na modlitwę więcej czasu, niż pozostałe siostry posługujące na innych placówkach Zgromadzenia. To stanowi o wyjątkowości tego miejsca, służącego odnowie duchowej albertynek. Budowa domu rozpoczęła się w 1998 roku. Kamień węgielny pochodzi z Pustelni św. Brata Alberta w Zakopanem na Kalatówkach i został poświęcony 14.09.1998 r. przez ks. bpa Jana Śrutwę. Dom Modlitwy sióstr albertynek w Pizunach został oficjalnie otwarty i poświęcony przez ks. bpa Wacława Depo - ordynariusza diecezji zamojsko-lubaczowskiej dnia 10.10.2007 roku.

Centrum domu zajmuje kaplica pw. bł. Bernardyny Jabłońskiej, w której znajdują się jej relikwie oraz obraz namalowany przez pp. Grażynę i Piotra Moskal z Krakowa i poświęcony 22.09.2008 roku. Kaplica jest dość duża, wiele różnych grup spotyka się w niej na wspólnej modlitwie. Na krótką refleksję i adorację Najświętszego Sakramentu zatrzymują się w niej także turyści, korzystający z uroków Roztocza. Kult błogosławionej Siostry Bernardyny jest bardzo żywy zarówno na terenie parafii, jak i diecezji. Dom Modlitwy w Pizunach nie tylko upamiętnia miejsce narodzin Błogosławionej. Jest także ośrodkiem propagowania jej życia i dzieła, dzięki czemu odwiedzający mogą podjąć głębszą refleksję nad miejscem Boga w swoim życiu.

Nowenna za przyczyną bł. Siostry Bernardyny

Panie Jezu Chryste, któryś raczył ukształtować serce błogosławionej Siostry Bernardyny na wzór Twego Boskiego Serca, pełnego miłości i dobroci, i dałeś jej wielką wrażliwość na ludzkie potrzeby, głód i cierpienia, za jej wstawiennictwem udziel mi łaski .............................., o którą w tej nowennie pokornie Cię proszę.

Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu...
Błogosławiona Siostro Bernardyno, módl się za nami.

PROŚBY O MODLITWĘ

e-mail: dommodlitwypizuny@gmail.com

INFORMACJE DLA PIELGRZYMÓW

Kaplica jest otwarta przez cały dzień.

KONTAKT

Siostry albertynki
Łukawica 95 „Pizuny”
37-610 NAROL

tel. 692 452 400
e-mail: dommodlitwypizuny@gmail.com

HISTORIA SANKTUARIUM

Sanktuarium Ecce Homo Świętego Brata Alberta wiąże się ściśle z kultem św. Brata Alberta i bł. Siostry Bernardyny oraz obrazu Ecce Homo (może w tym miejscu podlinkować do zakładki o Ecce Homo – historia obrazu). Ten właśnie wizerunek Chrystusa cierpiącego, który jest najbardziej znanym dziełem malarskim św. Brata Alberta Chmielowskiego umieszczony jest w prezbiterium.

Brat Albert jeszcze przed wyniesieniem do chwały ołtarzy był postacią bardzo popularną. Wielu ludzi modliło się za jego wstawiennictwem prosząc Boga o potrzebne łaski. W związku ze staraniami o rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego, 15 września 1932 r. odbyła się ekshumacja zwłok Brata Alberta. Przełożono je do nowej trumny i z powrotem zamurowano w grobowcu na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. 23 grudnia 1946 r. wznowiono proces informacyjny, a 31 maja 1949 r. przeniesiono doczesne szczątki Ojca Ubogich do krypty w przedsionku kościoła Ojców Karmelitów Bosych przy ul. Rakowickiej 18.

W styczniu 1981 roku inż. Marzena Popławska i Wojciech Kosiński wykonali plan budowli. Mimo uzyskanego w czerwcu 1981 r. pozwolenia na budowę, nie można było do niej przystąpić, ponieważ pojawiły się kłopoty z lokalizacją obiektu. Władze wysuwały różne propozycje. Ostatecznie urząd dzielnicowy
19 stycznia 1982 r. wyraził zgodę na budowę przy Domu Generalnym Sióstr Albertynek na Prądniku Czerwonym przy ul. Woronicza 10 w Krakowie. 4 września 1982 r. przystąpiono do wytyczania fundamentów i prac budowlanych. Do końca listopada tegoż roku mury dolnego kościoła nakryto betonową płytą. Pod koniec marca 1983 r., po zimowej przerwie, wznowiono budowę.

Beatyfikacja, która miała miejsce 22 czerwca 1983 r., sprawiła, że kult Brata Alberta wzrósł ogromnie. W trzy dni później, tj. 25 czerwca, przewieziono jego relikwie z kościoła Ojców Karmelitów Bosych do Domu Generalnego Sióstr Albertynek i poddano je konserwacji, której dokonali dr Krzysztof Szczygieł i dr Jan Ciećkiewicz. Po umieszczeniu relikwii w metalowej trumience, 3 sierpnia 1983 r. złożono ją w kaplicy zakonnej tegoż domu.

Dnia 3 sierpnia 1984 r. odbyło się uroczyste wmurowanie kamienia węgielnego, pochodzącego z Bazyliki św. Franciszka z Asyżu i poświęconego przez Ojca Świętego Jana Pawła II. Wmurowania dokonał ks. kard. Franciszek Macharski, metropolita krakowski. Kościół otrzymał nazwę: Ecce Homo pod wezwaniem bł. Brata Alberta. Poświęcenie kościoła przypadło na dzień liturgicznego wspomnienia bł. Brata Alberta 17 czerwca 1985 r. Również tej uroczystości przewodniczył Ksiądz Kardynał.

23 listopada 1997 r., w uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata, metropolita krakowski ks. kard. Franciszek Macharski podniósł kościół do rangi sanktuarium. Odtąd kościół nosi nazwę Sanktuarium Ecce Homo Świętego Brata Alberta.

W Sanktuarium znajdują się także relikwie Współzałożycielki Zgromadzenia Sióstr Albertynek bł. Siostry Bernardyny Marii Jabłońskiej, przeniesione z Cmentarza Rakowickiego 20 marca 1985 r. Po beatyfikacji dokonanej 6 czerwca 1997 r. przez Ojca świętego Jana Pawła II umieszczono je obok relikwii św. Brata Alberta, przy ołtarzu głównym.

Uroczystości i święta obchodzone w Sanktuarium

- odpust ku czci Chrystusa Ecce Homo - corocznie w piątek przed Niedzielą Palmową

- uroczystość odpustowa świętego Brata Alberta - 17 czerwca

- święto błogosławionej Siostry Bernardyny - 22 września

Nabożeństwa i modlitwy

17 dnia każdego miesiąca o godz. 17.00 odprawiana jest Msza święta w intencji wszystkich czcicieli św. Brata Alberta i bł. Siostry Bernardyny; przed Mszą świętą odczytywane są prośby i podziękowania kierowane do Boga przez ich wstawiennictwo.

Codziennie przed Mszą świętą jest odmawiana nowenna za wstawiennictwem św. Brata Alberta i bł. Siostry Bernardyny.

Msze święte w Sanktuarium

- w dni powszednie o godz. 6.30

- w niedziele i święta o godz. 7.30

- parafialna Msza św. w Sanktuarium o godz. 10.00:

∙ we wszystkie niedziele roku, oraz w uroczystości:

∙ Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki (Nowy Rok) – 1 stycznia

∙ Uroczystość Objawienia Pańskiego – 6 stycznia

∙ Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego i Poniedziałek Wielkanocny

∙ Uroczystość Królowej Polski – 3 maja

∙ Boże Ciało

∙ Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – 15 sierpnia

∙ Uroczystość Wszystkich Świętych – 1 listopada

∙ Uroczystość Bożego Narodzenia i święto św. Szczepana

Informacje dla pielgrzymów

W dolnym kościele można obejrzeć wystawę obrazującą życie i działalność świętego Brata Alberta i bł. Siostry Bernardyny Jabłońskiej oraz pracę zgromadzeń albertyńskich.

Na pierwszym piętrze budynku sąsiadującego z Sanktuarium, w miejscu śmierci bł. Siostry Bernardyny,  urządzono pokój poświęcony jej upamiętnieniu. Zgromadzono w nim przedmioty używane przez Błogosławioną.

Na terenie Sanktuarium można zaopatrzyć się w książki o św. Bracie Albercie i bł. Siostrze Bernardynie, obrazki z nowenną, kartki, plakaty oraz inne materiały.

Przy Sanktuarium nie ma punktów gastronomicznych.

Dojazd

Sanktuarium dysponuje parkingiem. Wjazd na parking od ul. Białych Brzóz. Należy przejechać przez ul. Woronicza, a następnie za murem klasztornym skręcić w prawo. Autokary mają prawo przejazdu przez ul. Woronicza, nie ma natomiast możliwości zatrzymywania się na dłużej.

Niepełnosprawni

Wjazd do Sanktuarium dla osób niepełnosprawnych znajduje się od strony dziedzińca klasztornego.

Zgłoszenia

tel. 12 413 55 99, 12 627 67 80, 12 627 67 90

Zgłoszenia dla grup należy kierować pod numer telefonu: kom. 600 454 589

e-mail:  sanktuariumba@albertynki.pl

Pustelnię Świętego Brata Alberta na Kalatówkach, z kaplicą Świętego Krzyża, zaczęto wznosić wiosną 1898 roku. Budowali ją bracia albertyni, z pomocą górali, pod kierunkiem Brata Alberta, a w projekcie prawdopodobnie pomagał Stanisław Witkiewicz. Teren ofiarował hrabia Władysław Zamoyski, ówczesny właściciel Zakopanego.

Po czterech latach bracia zbudowali na zboczu Krokwi drugą pustelnię dla siebie, a dotychczasową przekazali siostrom albertynkom. Miało to miejsce 12 sierpnia 1902 roku. Uroczystości przewodniczył biskup Anatol Nowak.

Początkowo zamieszkało tu siedem sióstr w ścisłej klauzurze. Do wybuchu I wojny światowej Pustelnia była domem nowicjackim Zgromadzenia Sióstr Albertynek, a równocześnie miejscem, gdzie siostry utrudzone wyczerpującą pracą w przytuliskach odzyskiwały zdrowie i siły, odradzały się duchowo i nabierały zapału do dalszej posługi najbiedniejszym. W 1908 r. papież św. Pius X, za staraniem biskupa A. Nowaka, udzielił pozwolenia na stałe przechowywanie Najświętszego Sakramentu w kaplicy.

Pustelnia św. Brata Alberta odznacza się surowością stylu oraz franciszkańską prostotą. Nad ołtarzem w kaplicy pod wezwaniem Krzyża Świętego, znajduje się zabytkowy krucyfiks - dzieło nieznanego artysty - który Brat Albert otrzymał od ojców paulinów w Krakowie i przed którym spędzał długie godziny, zatopiony w kontemplacji cierpiącego Chrystusa.

Chatka

Po zamieszkaniu w Pustelni przez siostry, poniżej kaplicy zbudował Brat Albert mały domek, zwany chatką, który miał służyć kapłanom przychodzącym odprawić Mszę świętą. Była w nim także mała celka z drewnianym łóżkiem, w której mieszkał Brat Albert podczas swoich pobytów w Zakopanem. Obecnie w chatce urządzona jest Izba Pamięci po św. Bracie Albercie. Tam można też zaopatrzyć się w książki, obrazki, kartki pocztowe i inne pamiątki.

Studzienka

"Bogu chwała, wiekuista niech będzie Bogu chwała,
cześć Maryi, uwielbienie Świętym Pańskim,
pokój żyjącym, wieczny odpoczynek zmarłym,
zdrowie chorym, dla grzeszników pokuta prawdziwa,
dla sprawiedliwych w dobrym wytrwanie,
dla żeglarzy na morzu spokój, dla podróżujących pomyślna droga.
Niech nas z Synem Swoim Przenajświętsza Maryja Panna błogosławi. Amen".

Figura Matki Bożej

Na wewnętrznym dziedzińcu Pustelni, po stronie klauzury sióstr, znajduje się figura Matki Bożej. Została ona poświęcona przez prymasa Polski, ks. kard. Stefana Wyszyńskiego 12 maja 1953 r. z okazji 50 – lecia pobytu sióstr w Pustelni.

W kalatowskiej Pustelni wzrastała do świętości Błogosławiona Siostra Bernardyna Jabłońska, wierna współpracowniczka i kontynuatorka dzieła miłosierdzia św. Brata Alberta. To właśnie ona jako jedna z pierwszych sióstr zamieszkała w tym miejscu i wielokrotnie do niego przybywała jako generalna przełożona Zgromadzenia Sióstr Albertynek, by pośród rozlicznych zajęć nabierać sił fizycznych i duchowych.

W czasie uroczystości beatyfikacyjnej 6 czerwca 1997 r., pod Wielką Krokwią w Zakopanem, Ojciec Święty Jan Paweł II nazwał ją „zakopiańską świętą”, ponieważ to właśnie przez Kalatówki wzrastała do świętości.

Zakopiańska Pustelnia jest cenną relikwią. Św. Brat Albert głęboko rozumiał zależność czynnej posługi od ducha kształtowanego na samotni z Bogiem: „Jeżeli domów pustelniczych zabraknie, to nie będzie można nawet przytulisk dla ubogich urządzać, bo zabraknie wytrwałości, poświęcenia i sił do ich obsługi”. Dla sióstr albertynek Pustelnia jest wyjątkowym miejscem wyciszenia i rekolekcji, gdzie mogą indywidualnie i wspólnotowo kształtować i pogłębiać więź z Bogiem.

Pustelnia od początku swego istnienia była otoczona troską pasterzy Kościoła krakowskiego. Do dziś w pamiątkowej książce można przeczytać wpis pozostawiony przez ks. kard. Karola Wojtyłę w 1977 roku.

Metropolita krakowski był wyjątkowym czcicielem Biedaczyny z Krakowa, jak często nazywano Brata Alberta. Jako papież przybył na to miejsce w dniu  beatyfikacji s. Bernardyny Jabłońskiej, 6 czerwca 1997 r. i modlił się w kaplicy Świętego Krzyża.

Informacje

Pustelnia znajduje się przy szlaku prowadzącym na Giewont od strony Kuźnic.

Msze święte w Pustelni w kaplicy Św. Krzyża

- w niedziele i święta o godz. 9.00 i 17.00
- w dni powszednie o godz. 7.00

Niedzielna Msza św. w Pustelni bracie albertynów o godz. 11.00

Wspólnota sióstr codziennie odprawia nowennę za przyczyną św. Brata Alberta i bł. s. Bernardyny w intencji nawiedzających to miejsce oraz dobroczyńców.

Każdego 17dnia miesiąca odprawiana jest Msza św. za dobroczyńców Pustelni i wszystkich polecających się wstawiennictwu św. Brata Alberta i bł. S. Bernardyny.

Wewnętrzna część Pustelni stanowi miejsce wyciszenia dla sióstr albertynek. Zgodnie z zamysłem św. Brata Alberta nie korzystają z niej inne osoby. Siostry nie dysponują też żadną bazą noclegową dla osób
z zewnątrz.

Pielgrzymom udostępniona jest kaplica Św. Krzyża oraz teren do niej przylegający, wraz z chatką św. Brata Alberta.

Kapłani pragnący sprawować Mszę św. mogą zgłaszać się na furcie lub telefonicznie.

Kontakt

Siostry albertynki
ul. Droga Brata Alberta 1
34-500  ZAKOPANE
Skr. poczt.  215

tel. 18 201 42 30
662 523 369
Kapłani pragnący sprawować Mszę św.: 692 497 252
Grupy zwiedzające: 692 497 252
e-mail:  albertynkikalatowki@gmail.com